Reżyseria: Tin Grabnar
Dramaturgia: Zala Dobovšek
Projekt scenografii: Matija Medved
Animacja poklatkowa: Matija Medved in Lea Vučko
Kostiumy: Sara Smrajc Žnidaršič
Muzyka: Mitja Vrhovnik Smrekar
Mapping: Boštjan Čadež
Edycja wideo: Lea Vučko
Animacje: Kolja Saksida
Efekty dźwiękowe: Mateja Starič
Światło: Kristjan Vidner
Asystent reżysera: Nina Šorak
Obsada: Asja Kahrimanović Babnik

„Gdzieś indziej” to przedstawienie dotykające tematu, o którym niełatwo jest mówić. To historia małej Dziewczynki, która nagle zmuszona jest stawić czoło wojnie. Przerażające samoloty krążą wokół miasta, ulice są puste, na półkach sklepowych nie ma już nic do jedzenia. Szkoła jest zamknięta. I ciągle słychać strzały…niedaleko. Świat wokół zmienił się w jednej chwili. I stał się nie do zniesienia. Dziewczynka marzy więc o wyjeździe na wieś, gdzie mogłaby żyć normalnie.

Jak wygląda horror wojny widziany z perspektywy małego dziecka? Tylko z tej pozycji możemy w pełni zrozumieć absurd przemocy, jaką niesie zbrojny konflikt. Każdy z nas może być na niego narażony. Dlatego tak ważne jest, by opowiadać o nim młodym ludziom.

Temat absurdalności wojny jest delikatny i niezwykle bolesny. Dlatego też jest często przemilczany. I choćby z tego powodu wystawienie „Gdzieś indziej” będzie niezwykłym wydarzeniem, nie tylko ze względu na temat, ale i zastosowane środki teatralne.

Aktorka-lalkarka sama tworzy świat wojny widziany oczami Dziewczynki. Za pomocą swoich pędzli i farb maluje górzysty krajobraz, wieżowce i wstrętnych żołnierzy, zbliżających się do miasta. Projekcje multimedialne zabiorą widzów w samo serce wydarzeń ukazujących okrucieństwa zbrojnego konfilktu, które – na szczęście – dzieją się gdzieś indziej. A może nie?

Autor: Eugene Labiche
Reżyseria: Paweł Aigner
Scenografia: Pavel Hubička (Czechy)
Muzyka: Piotr Klimek
Choreografia: Karolina Garbacik
Przygotowanie i opieka wokalna: Cezary Szyfman
Asystent choreografa: Katarzyna Daszuta

Obsada: Łucja  Grzeszczyk, Sylwia Janowicz-Dobrowolska, Grażyna Kozłowska, Barbara Muszyńska-Piecka, Izabela Maria Wilczewska, Kamila Wróbel, Krzysztof Bitdorf, Wiesław Czołpiński, Piotr Damulewicz, Ryszard Doliński, Mirosław Janczuk (inspicjent), Michał Jarmoszuk, Krzysztof Pilat, Błażej Piotrowski, Mateusz Smaczny, Adam Zieleniecki, Paweł Chomczyk (gościnnie)

„Słomkowy Kapelusz” to pełna dowcipnych dialogów farsa, której akcja rozgrywa się wokół poszukiwań tytułowego kapelusza.

Młody paryżanin Fadinard ma właśnie poślubić Helenę Nonancourt, córkę zamożnego ogrodnika z prowincji. Niestety, pech sprawia, że Koń Fadinarda zjada niechcący wiszący na drzewie słomkowy kapelusz należący do pani Eleonory Beauperthuis, „cnotliwej” damy, bawiącej akurat na spotkaniu ze swym ognistym kochankiem. W obawie przed podejrzeniami zazdrosnego męża wynikłymi z braku kompletnej garderoby, Pani Beauperthuis domaga się od Fadinarda zwrócenia owego nakrycia głowy w trybie natychmiastowym.

Zaczyna się walka o odnalezienie kapelusza, w której jedną ze stron jest nieszczęsny Fadinard, drugą zaś cała masa niespodziewanych przeszkód i wypadków. Co z tego wyniknie? Przekonajcie się, Państwo, sami.

„Słomkowy Kapelusz” mistrza francuskiej farsy, Eugéne'a Labiche'a, to nie lada gratka dla wszystkich wielbicieli inteligentnego poczucia humoru!

Reżyseria: Jacek Malinowski
Scenografia, lalki i kostiumy: Marika Wojciechowska
Muzyka: Norbert Bodnár
Przekład: Juraj Andričík
Obsada: Erika Orgován Molnárová, Juraj Fotul, Miroslav Kolbašský, Peter Creek Orgován

Dawno, dawno temu nie można było stać się rycerzem, jeśli nie posiadało się konia. To właśnie Koń był najważniejszym elementem rycerskiego ekwipunku. I tego problemu doświadczają właśnie Rycerz i Koń w sztuce autorstwa Marty Guśniowskiej, popularnej polskiej autorki. Jej baśń opowiada historię o Rycerzu nie posiadającym Konia, i o Koniu, który nie miał swego Rycerza. Ten właśnie brak stał się powodem nieszczęścia bohaterów. Ale obaj wierzą, że w końcu uda im się znaleźć kogoś, kto nada sens ich życiu. Dlatego też wyruszają w podróż po całym świecie w poszukiwaniu własnego losu. To niebezpieczna podróż, w której spotykają Smoka, Mysz, Czarownika i Trzech Złodziejaszków, ale także doświadczą wielu niezwykłych przygód. Nasz spektakl to opowieść o tym, jak ważne jest to, by realizować marzenia i nigdy się nie poddawać.

Autor: Marta Guśniowska
Reżyseria: Jacek Malinowski
Scenografia, lalki, kostiumy: Giedrė Brazytė
Muzyka: Antanas Jasenka
Multimedia: Mantas Bardauskas
Obsada: Łucja Grzeszczyk, Ryszard Doliński, Michał Jarmoszuk

Cóż można napisać o „Onym?” Dla wszystkich tych, którzy przyzwyczaili się już do tekstów Marty Guśniowskiej, zabawnych, ciepłych baśni, poprzewracanych do góry nogami, „Ony” może być nie lada niespodzianką. Bo oto mamy baśń poetycką, liryczną – choć nie pozbawioną humoru – opowieść o życiu tytułowego Onego, którego poznajemy jako ośmiolatka, a rozstajemy się z nim u schyłku jego niezwykłego żywota.

Pełna niespodziewanych zwrotów akcji inscenizacja Jacka Malinowskiego, okraszona klimatyczną muzyką i scenografią autorstwa zadomowionych już w BTL litewskich artystów (Antanasa Jasenki i Giedrė Brazytė) to propozycja dla całej rodziny. Każdy, bez względu na wiek, odnajdzie w niej coś dla siebie – od zaskakujących przygód tytułowego bohatera, przez liczne zabawy słowem, aż po filozoficzną refleksję. Zapraszamy!

w sztuce użyto teksty napisane przez aktorów oraz dwudziesty szósty sonet Shakespeare’a

Reżyseria: Blagoj Micevski
Scenografia: Valentin Svetozarev
Kostiumy: Blagoj Micevski
Muzyka: Aleksandar Dimovski
Światło: Ilija Dimovski
Choreografia: Jagoda Dimovska
Obsada: Valentina Gramosli, Sonja Mihajlova, Marjan Gjorgjievski, Nikola Projchevski,

Romans w starym stylu rozgrywający się na stacji kolejowej… Niezależnie od pogody, młoda nieprzeciętna dziewczyna – wariatka – zawsze siedzi w poczekalni. Trzymając w dłoni wachlarz, siedzi na jednej z ławek. Możemy zadać pytanie – dlaczego? Po prostu. Za każdym razem ogarnia ją to samo uczucie rozczarowania, ale wciąż powraca na tę samą ławkę.

Scenariusz i reżyseria: Evgenia Tsichlia, Thanos Sioris
Konstrukcje lalek: Michel Villée
Projekty lalek i scenografia: Evgenia Tsichlia, Thanos Sioris
Światło: Christina Thanasoula, Melina Mascha
Muzyka: Agelos Agelidis, Antonis Skamnakis, Mihalis Kalkanis
Obsada: Evgenia Tsichlia, Thanos Sioris

Nie pamiętam czym byłem najpierw, skarbonką czy żyrafą. Ludzie karmią mnie monetami, których nigdy nie zdołam strawić. Moje noce wypełnione są snami. Czasem staję się przytulanką, ktoś tuli mnie w swoich ramionach. Czasem jestem w lesie i biegnę w towarzystwie czubków drzew.
„Żyrafa” to przedstawienie bez słów z użyciem lalki stolikowej. Mały chłopiec chciałby kupić sobie mały samolot. Stary człowiek kochający niebo marzy o tym, by latać wysoko. A skarbonka w kształcie żyrafy chciałaby być czymś więcej, niż tylko puszką na pieniądze. Marzenia naszych bohaterów przeplatają się w opowieści, która pokazuje, że życie można dostrzec w każdym przedmiocie. Życie, które wyzwala emocje i uczucia. We wzajemnej relacji z Żyrafą, nasi bohaterowie marzą, przyjaźnią się i kochają…

Opieka artystyczna, teksty piosenek: Michał Jarmoszuk
Muzyka: Zespół
Konsultacje muzyczne: Patryk Ołdziejewski
Scenografia, kostiumy: Martyna Dworakowska
Światła: Maciej Iwańczyk
Obsada: Urszula Chrzanowska (gościnnie), Daniel Lasecki (gościnnie), Mateusz Smaczny, Michał Jarmoszuk (głos), Cezary Jabłoński (gościnnie), Michał Karwowski (gościnnie)

Na końcu świata, bo tak się mówi o tym tajemniczym miejscu – gdzie wiecznie zabiegana ludzka stopa nie zostawiła swego śladu – następuje niezwykłe zjawisko. Raz na tysiąc lat spotykają się tam Dobre Duchy. Gdzieś w sercu pierwotnych lasów, w gęstwinach mroku pokłonią się najpiękniejszej i niczym nie skalanej dzikiej naturze. Czy wyjawi ona przed nimi swoje sekrety i tajemnice? Wyruszmy razem na wędrówkę w głąb najstarszej z puszcz – Puszczy Białowieskiej. Być może legenda krążąca od uroczyska do uroczyska zaczyna powoli umierać w ludziach. Być może, ale w Puszczy pozostanie ona wiecznie żywa.

Puszczańskie opowieści to projekt muzyczny, który narodził się ze współpracy niezależnej grupy teatralnej Kooperacja Flug oraz Białostockiego Teatru Lalek. W swojej strukturze łączy on ze sobą formę koncertu z teatralnymi środkami wyrazu. Teksty piosenek zostały oparte o legendy i opowiadania spisane przez Waldemara Sieradzkiego – wieloletniego nadleśniczego Puszczy Białowieskiej oraz Puszczy Knyszyńskiej. Muzyka zaś, a w zasadzie jej fundamenty powstawały podczas nocnych jam sessions.

Sztuka lalkowa bez słów o rodzaju ludzkim, naturze i chciwości

Dramaturgia: Dikla Katz, Avi Zlicha
Reżyseria i scenografia: Avi Zlicha, Dikla Katz
Lalki i konstrukcje scenograficzne: Marbe Yadaim Studio
Muzyka: Johnny Tal
Reżyseria świateł: Ziv Voloshin
Technika: Liad Malone
Obsada: Avi Zlicha, Dikla Katz

Przechadzając się po ulicach Tel Awiwu, patrząc na drzewa i jednocześnie znajdując porzucone stare książki (czekające aż ktoś weźmie je do domu), zrozumieliśmy, jak ogromna zależność zachodzi pomiędzy drzewami i książkami. Dlatego też, zamiast wyrzucać książki na śmietnik, zebraliśmy je – ponad 100 egzemplarzy – i przetworzyliśmy na scenografię, rekwizyty i lalki, tym samym dając im nowe życie. Nie było naszą intencją by unifikować znalezione wolumeny – w rezultacie druk w różnych językach widoczny jest we wszystkich elementach przedstawienia. Podczas tworzenia „Kiedy wszystko było zielone”, ocalone drzewa-książki pomagały nam odkrywać ruchome obrazy i metafory, które łączą na powrót te dwie rzeczywistości.

Spektakl był tworzony na oczach dzieci wywodzących się z różnych kultur i krajów, ale wszyscy widzowie reagowali podobnie, zdając sobie sprawę, jak wielką szkodę wyrządzają sobie nawzajem, własnymi rękami i własnymi czynami. Odbiorcy pokazu, obserwując jak ścinane są drzewa, jak ta delikatna relacja pomiędzy człowiekiem a naturą zostaje przerwana, zaczynają rozumieć, że owa relacja dotyczy również stosunku do przyjaciół, krajów i warstw społecznych. Brak słów pozwala z kolei każdemu widzowi prowadzić własną narrację, najbliższą swojemu sercu.

koprodukcja Białostockiego Teatru Lalek i Wydziału Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku

Reżyseria: Roksana Miner
Muzyka: Marcin Nagnajewicz
Scenografia: Halina Zalewska – Słobodzianek
Inspicjent: Mirosław Janczuk
Obsada: Alicja Bach, Paweł S. Szymański, Maciej Zalewski (gościnnie)

Zapraszamy do najmniejszej wioski na świecie, w której mieści się najmniejsza Zagródka na świecie, a tam? Cała masa wiejskich zwierzaczków, z których każde jest bardzo pożyteczne: Krowa daje mleko, Owca wełnę, Kura jajka, a Kogut budzi wszystkich co rano. I tylko jeden maleńki Piesek nie wie, co mógłby dać od siebie. Rozpoczyna się poszukiwanie, w którym na pomoc Karmelkowi wyruszą nasi najmniejsi widzowie.
Karmelek to ciepła, pełna humoru opowieść o poszukiwaniu czegoś, co czyni nas potrzebnymi, czegoś, co moglibyśmy ofiarować naszym Najbliższym, a co – jak się wraz z naszym Karmelkiem dowiemy – jest całkowicie niematerialne.

Okraszony piękną muzyką i radosnymi piosenkami spektakl, pełen zabawy i interakcji z Widownią, przewidziany jest dla Dzieci najmłodszych.

Pomysł i wykonanie: Natalia Sakowicz
Opieka artystyczna: Marcin Bartnikowski
Dramaturgia: Zuzanna Bojda
Scenografia: Maria Żynel
Muzyka  Anna Stela
Konsultacje choreograficzne: Marta Bury
Światło: Maciej Iwańczyk

Dawno, dawno temu, a może i nie tak dawno, a właściwie to może teraz, żyje sobie pewna dziewczyna. Nie jest ani specjalnie ładna, ani dobra, pobożna tym bardziej, nie jest jedną z księżniczek, o których sama czytała w dzieciństwie. Jest po prostu zwyczajną dziewczyną jakich wiele w jej krainie. Dziewczyna powinna już dorosnąć i stać się kobietą. Powinna wiele rzeczy, a jeszcze więcej nie powinna. Tymczasem ona gubi się w lesie. Niezdara. A tu jak wiadomo czyha pełno niebezpieczeństw. Dobrze byłoby wydostać się z tego lasu, jednak nie wiadomo która ścieżka jest właściwa.

„Pobudka”  to solowy spektakl lalkowy inspirowany najpopularniejszymi baśniami braci Grimm. Głównym tematem przedstawienia jest kobiecość dzisiaj. Co łączy współczesną dziewczynę ze Śpiącą Królewną czy z Czerwonym Kapturkiem? Czy mają jeszcze wspólne tematy, czy są sobie zupełnie obce?

Spektakl zrealizowany w ramach stypendium artystycznego Prezydenta Miasta Białegostoku. Partnerzy spektaklu:  Białostocki Teatr Lalek, Akademia Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, Wydział Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku.

Reżyseria: Yngvild Aspeli
Scenografia: Charlotte Maurel, Gunhild Mathea Olaussen
Kostiumy s: Sylvia Denais
Wykonanie lalek: Polina Borisova, Sebastien Puech, Yngvild Aspeli, Carole Allemand, Sophie Coeffic
Dźwięk: Guro Moe Skumsnes, Ane-Marthe Sorlie Holen
Wideo: David Lejard-Ruffet
Oświetlenie i technika: Xavier Lescat
Konsultacje: Philippe Genty, Mary Underwood
Produkcja: Claire Costa
Koprodukcja: Cie Philippe Genty, Figurteatret i Nordland
Obsada: Viktor Lukawski, Aitor Sanz Juanes, Andreu Martinez Costa

Dzięki pomocy: MCNN Centre de Création et de Production (France), Le Mouffetard – Théâtre des arts de la marionette a Paris (France), Théâtre du fil de l’eau, Pantin; Théâtre de la Girandole, Montreuil; La Nef Manufacture d’utopies, Pantin; Direction des Affaires Culturelles – DRAC Bourgogne (France); Nord Trondelag Teater; Norsk Kulturrad; Norlands Fylkeskommune; Fritt Ord; Fond For Lyd og Bilde, FFUK (Norway).

„Popioły” to emocjonalny thriller umiejscowiony gdzieś pomiędzy fikcją a rzeczywistością, równocześnie znakomity i niepokojący. Produkcja powstała na kanwie książki G. Heivolla i opowiada historię norweskiego podpalacza. Heivoll porównuje owo podpalenie z wydarzeniami z własnego życia, a wtedy natychmiast pojawiają się niejednoznaczne i subtelne paralele. Za licznymi pożarami domów kryje się intymna wypowiedź, która próbuje opisać ogień szaleństwa ukryty w każdym z nas.