Z żalem przekazujemy wiadomość o śmierci prof. Krzysztofa Raua, oddanego lalkarstwu aktora, reżysera i dramatopisarza, którego wieloletnia praca artystyczna i pedagogiczna położyła fundamenty pod rozwój sztuki lalkarskiej w Białymstoku.
Był dyrektorem Białostockiego Teatru Lalek, Teatru „Lalka”, Teatru Lalek „Banialuka” oraz prywatnego Teatru 3/4-Zusno, założycielem i wieloletnim dziekanem Wydziału Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej (dziś Akademia Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie Filia w Białymstoku).
Krzysztof Rau kierował białostocką sceną lalkową dwadzieścia jeden lat (lata 1969 – 1990). Przez ten czas wypracował prawdziwą renomę Białostockiego Teatru Lalek. Zainicjował Scenę dla Dorosłych (1972) oraz Scenę Propozycji Aktorskich (1976), stworzył Ogólnopolski Konkurs Solistów Teatru Lalek (1972, 1973, 1975) przekształcony potem w Międzynarodowy Konkurs Solistów Lalkarzy (1977, 1980), powołał do życia Ogólnopolskie Spotkania Teatrów Lalek (1984, 1984, 1989) i był współorganizatorem Ogólnopolskiego Konkursu Dramaturgicznego (od 1978).
Przeprowadził budowę gmachu dla Białostockiego Teatru Lalek - pierwszego w Polsce profesjonalnego budynku stworzonego z myślą o potrzebach sceny lalkowej.
W samym BTL-u Krzysztof Rau wyreżyserował ponad trzydzieści spektakli, pośród których największymi sukcesami okazały się: „Tymoteusz Rymcimci” Jana Wilkowskiego (1972), „Wesołe Koguciki” Atanasa Moczurowa (1972), "Kartoteka" Tadeusza Różewicza (1972), „Sześć małych pingwinów” Borisa Apriłowa (1978) i „Nim zapieje trzeci kur” Wasilija Szukszyna (1983). „Kartoteką” ze scenografią Wiesława Jurkowskiego, uznawaną za jedną z najciekawszych realizacji dramatu Różewicza, zainaugurował działalność Sceny dla Dorosłych, która do dziś stanowi ważną część programową Białostockiego Teatru Lalek.
Źródła:
https://culture.pl/pl/tworca/krzysztof-rau
„Historia Białostockiego Teatru Lalek” [w] „Nasz BTL: sezony 2016/2017/2018”, Białystok 2018