NAUKA LATANIA

Spektakl "Nauka latania" to najnowsza propozycja Białostockiego Teatru Lalek, która swoją premierę będzie miała w niedzielę. To przedstawienie o pasji, dojrzewaniu i młodzieńczym buncie - mówią o spektaklu jego twórcy.

- To bardzo metafizyczna, poetycka historia o dojrzewaniu, dojrzewaniu do mądrości, także do buntu, bo jak wiemy, każda młodość powinna mieć element buntu, aby na bazie tego buntu powstała nowa jakość - powiedział w środę na konferencji prasowej dyrektor Białostockiego Teatru Lalek (BTL) Jacek Malinowski.

"Nauka latania" to spektakl na podstawie powieści Richarda Bacha "Mewa", który dla białostockiego teatru wyreżyserowała Joanna Gerigk. - To tekst o początku zmiany, ale też cenie wolności, cenie za to, czego naprawdę pragniemy i jakie są konsekwencje tych wyborów - powiedziała reżyserka.

Sztuka to opowieść o mewie imieniem Jonathan, która wyróżnia się na tle całego stada. - On jest zupełnie inny niż reszta, ma pasję, dąży do czegoś, pragnie latać - szkoli się w tym, ćwiczy nieustannie. Nie zajmuje się tym co stado, czyli zdobywaniem jedzenia - mówiła reżyserka. Dodała, że przez to zostaje wykluczony ze stada, co będzie początkiem jego przemiany.

W scenografii, którą stworzył współpracujący już przy wcześniejszych realizacjach BTL Jan Polivka, wykorzystano dużo naturalnych materiałów. Jak mówił Polivka, same lalki ptaków to połączenie drewna, drutu oraz piór.

Sebastian Ładyżyński, odpowiadający za muzykę w "Nauce latania" mówił, że przedstawienie jest swego rodzaju metaforą, dlatego rolą muzyki jest połączyć historię z tym, co widać na scenie. Do jej stworzenia wykorzystał m.in. bębny i flety, będzie można usłyszeć też odgłosy natury. "Muzyka tworzy atmosferę" - dodał Ładyżyński.

W spektaklu będzie można też zobaczyć wizualizacje autorstwa Krzysztofa Kiziewicza i Michała Dracza, które - jak mówiła Gerigk - mają "zbudować" miejsce, w którym dzieje się akcja.

"Nauka latania" to spektakl przeznaczony dla dzieci powyżej 10 roku życia.

Jonathan, w przeciwieństwie do innych mew, od jadła woli szybowanie w przestworzach. Jakie będą konsekwencje jego niedostosowania? Tą premierą Białostocki Teatr Lalek rozpoczyna nowy sezon artystyczny.

To bardzo metafizyczna, poetycka historia o dojrzewaniu, także o dojrzewaniu do mądrości i buntu. Każda młodość powinna mieć element buntu, by na jego bazie powstała nowa jakość - zapowiada najnowszą produkcję lalkarzy Jacek Malinowski, dyrektor Białostockiego Teatru Lalek. (...)

"Nauka latania" w reżyserii Joanny Gerigk to pierwsza w tym sezonie premiera w Białostockim Teatrze Lalek. Będzie grana od niedzieli (8.10).

Bohaterem "Nauki latania" jest mewa o nazwisku Jonathan Livingston Seagull. Poznajemy go w momencie, kiedy cały swój czas i energię poświęca nauce latania. Ale nie chodzi tu o zwykłe latanie. Sam Jonathan bowiem nie jest podobny do innych mew - Jonathan chce więcej. Chce latać wyżej, szybciej, piękniej, osiągnąć coś, co dla przeciętnych mew jest niedostępne. Za swe marzenia przyjdzie mu zapłacić wysoką cenę...

To przepiękna, poetycka opowieść o sile marzeń i drzemiącej w nas mocy do ich spełniania. Przedstawienie jest filozoficzną opowieścią o człowieku - jego wyborach i ich konsekwencjach, a także o odwadze.

Spektakl powstaje na podstawie powieści "Mewa" Richarda Bacha. Autorem tekstu jest Andrzej Pieczyński. Przedstawienie reżyseruje Joanna Gerigk. Za scenografię odpowiada Jan Polivka, muzykę - Sebastian Ładyżyński, a multimedia - Krzysztof Kiziewicz i Michał Dracz.

Występują: Barbara Muszyńska-Piecka, Kamila Wróbel, Krzysztof Bitdorf, Jacek Dojlidko, Krzysztof Pilat, Błażej Piotrowski, Mateusz Smaczny i Piotr Wiktorko.

Premiera spektaklu odbędzie się w niedzielę (8.10) o godz. 15.00. Kolejne przedstawienia: 10 października o godz. 10.30, 11-13 października o godz. 11.00 i 14 października o godz. 17.00.

Mewa na pierwszym planie. A dokładnie: Jonathan Livingston Seagull. To główny bohater spektaklu, jaki odbędzie się w niedzielę (8.10) w Białostockim Teatrze Lalek. Premierowy spektakl "Nauki latania" - rozpocznie się o godz. 15.

Lalkarze zapraszają na poetycką, opowiedzianą gestem i lalkami, opowieść o sile marzeń i wierze w ich spełnienie.

Familijny spektakl powstał na podstawie powieści „Mewa” Richarda Bacha. Autorem tekstu jest Andrzej Pieczyński. Przedstawienie reżyseruje Joanna Gerigk. Za scenografię odpowiada Jan Polivka, muzykę – Sebastian Ładyżyński, a multimedia – Krzysztof Kiziewicz i Michał Dracz.

Głównym bohaterem spektaklu jest mewa Jonathan, którą poznajemy w momencie, gdy cały swój czas i energię poświęca nauce latania. Ale nie chodzi tu o zwykłe latanie. Sam Jonathan bowiem nie jest podobny do innych mew – Jonathan chce więcej. Chce latać wyżej, szybciej, piękniej, osiągnąć coś, co dla przeciętnych mew jest niedostępne. Za swe marzenia przyjdzie mu zapłacić wysoką cenę.

Jak mówią twórcy – przedstawienie jest filozoficzną opowieścią o człowieku – jego wyborach i ich konsekwencjach, a także o odwadze. Występują: Barbara Muszyńska-Piecka, Kamila Wróbel, Krzysztof Bitdorf, Jacek Dojlidko, Krzysztof Pilat, Błażej Piotrowski, Mateusz Smaczny i Piotr Wiktorko.

Białostocki Teatr Lalek spektaklem "Nauka latania" rozpoczął sezon artystyczny 2017/2018. Opowieść o młodej mewie, której nie wystarczy pogoń za pokarmem, to pochwała indywidualizmu.

W iluż wierszach, piosenkach -ba! - poradnikach dobrych na wszystko jedną z najważniejszych porad jest gonienie marzeń. "Nauka latania" to poetycka opowieść o cenie, jaką trzeba czasem zapłacić, by owe marzenia doścignąć.

(...)

"Nauka latania" pokazuje młodym widzom, że samotność nie musi być straszna. Może pomóc w samodoskonaleniu, sięgnięciu marzeń. W końcu zdolności banity przyciągną na skały i inne mewy. Też będą chciały czegoś więcej, jakby rozumiejąc, że życie w stadzie, życie tylko po to by jeść i trwać, to za mało, nawet dla ptaka. Błażej Piotrowski, Kamila Wróbel, czy Jacek Dojlidko ćwiczą z Jonathanem akrobacje w rytm irlandzkiej muzyki. Kiedy są gotowi, by wrócić do stada spotykają się z oporem dawnej władzy. Ale, wsparci niemal militarną, czy bliską horrorowi wizualizacją, zwyciężają, przeganiając stare. Bo to wizualizacje i scenografia są główną siłą sztuki.

Jonathan jest mewą, która różni się od członków swojego stada. Zamiast zdobywać pożywienie, woli szybować w przestworzach. Jaką cenę zapłaci za bunt?

"Nauka latania" - bo o tym spektaklu mowa - otworzyła nowy sezon artystyczny w Białostockim Teatrze Lalek. To filozoficzna opowieść o człowieku, sile marzeń i drzemiącej w nas mocy do ich spełniania. Przedstawienie oparte na podstawie noweli Richarda Bacha "Mewa" wyreżyserowała Joanna Gerigk.

Każda mewa ma prawo latać

Jonathan Livingston Seagull chce latać. Nie chodzi mu jednak o zwykłe latanie. Chce więcej. Chce latać wyżej, szybciej, piękniej. Kręci w powietrzu młynki, korkociągi, beczki, ćwiczy ślizgi. Rodzice nie są zadowoleni. Pytają: "Dlaczego ty nie możesz upodobnić się do reszty stada?". I radzą: "Latasz po to, żeby jeść".

Jonathan się nie poddaje, odrzuca konsumpcjonistyczną postawę. Ma pasję i stara się ją rozwijać. Uczy się latać nawet w nocy. Matka narzeka: "Mewy nigdy nie latają w ciemności". Jonathan nie jest jednak podobny do innych mew, różni się od reszty stada. Chce latać, by przekraczać granice. Za nieposłuszeństwo zostaje ukarany. Ma żyć samotnie na dalekich skałach - zupełnie jak banita. Są też plusy tej sytuacji - tam dokonuje się jego metamorfoza. Spotyka na swojej drodze przewodnika, który mówi mu, że kiedyś być może będzie umiał latać przez miejsca i czas. Jonathan wznosi się na wyżyny duchowości. Poznaje, czym jest miłość i dobro. Gdy wróci do swojego stada, będzie uczył inne mewy sztuki latania.

Cały spektakl jest ciekawą metaforą. Trzeba doskonalić to, w czym jesteśmy dobrzy. Przypomina też, że każdy człowiek musi ponieść konsekwencje swoich wyborów. Cena, jaką trzeba zapłacić za marzenia czasem jest duża. Jednak nie ma nic cenniejszego, niż bycie w zgodzie z samym sobą.

Lalki z drewna, drutu i gęsich piór

Warstwa wizualna spektaklu jest bardzo atrakcyjna. Niezwykłe są same lalki - wykonane z drewna, drutu i naturalnych gęsich piór - są dużym wyzwaniem dla lalkarzy. Animację ptasią lalką doskonale opanował Mateusz Smaczny. Nie mniej sprawnie wydaje odgłosy mewy. Docenić trzeba też pracę pozostałych aktorów występujących w spektaklu - Barbary Muszyńskiej-Piecki, Kamili Wróbel, Krzysztofa Bitdorfa, Jacka Dojlidko, Krzysztofa Pilata, Błażeja Piotrowskiego i Piotra Wiktorko.

Za scenografię odpowiada Jan Polivka. Jej główną częścią są gigantyczne elementy przypominające okienka umieszczone w burcie statku. Do najbardziej widowiskowych należą sceny, kiedy te konstrukcje zaczynają się obracać, a Jonathan wpada w ich wir.

Ważną rolę w spektaklu pełnią też wizualizacje Krzysztofa Kiziewicza i Michała Dracza, budujące miejsce, w którym dzieje się akcja. Muzyka Sebastiana Ładyżyńskiego obfituje w wiele odgłosów natury, ma też irlandzki rys, a w wielu momentach budzi niepokój.